Γυναίκες μεγαλόσωμες και μυθικές φοράν πολλά και μακριά φορέματα σαν αράχνες. Τον πλησίασαν αργά με έγνοια… Διστακτικές περιφέρονται αυτές οι γυναίκες και μοιρασμένες να προφυλάξουν τον ουρανό
Απομακρύνθηκε ο ορίζοντας. Η ζωή φάνηκε πρώτα στους τοίχους που ήταν αλειμμένοι μ’ ένα υλικό σαν σημασία. Αλλού οι τοίχοι εξογκώνονταν και εξείχαν σα να γεννούσαν αγάλματα κι άμορφα ακόμα που μόλις σχηματίζονταν κρέμονταν από τους τοίχους. Αργά κατέβαινε ο ουρανός. Υπέροχος κεφαλόδεσμος από λοξά βαριά καλύμματα λύθηκαν κι έπεφταν αργά για να φανεί ξανά πόσο καλό είναι το φως. Ο κόσμος να γίνει εικόνα. Αυτή θα είναι η τελευταία ζωή των ανθρώπων να τους σκεπάσει μια εικόνα! Ιδού…
Οι άνθρωποι δεν θα ενωθούν με τον κόσμο (από το βιβλίο του Γιώργου Χειμωνά «ΟΙ ΧΤΙΣΤΕΣ», Εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ 1979)
Ανάμεσα στους οπλισμένους που φύλαγαν το πλήθος έτρεχαν οι κόρες του κήρυκα.Με βιασύνη περνάν και φεύγουν και ξαναφαίνονται κι αδιάκοπα χάραζαν γύρω του μιαν αδιόρατη τροχιά μέριμνας κι από αυτήν κυρίως τις εκατάλαβε. Παρόλο που δεν τις έχει ξαναδεί τις υποδέχθηκε πως ήταν δικές του κόρες. Μειλίχιες και δραματικές από καιρό τον περικύκλωναν και στέκονταν μακριά. Κρύβονταν όταν γυρνούσε να τις δει. Με μακρινές χειρονομίες στον αέρα σα νοερές αγκύλες όσων του παράγγελλαν από μακριά. Αλλά τώρα εξαιτίας μιας σοβαρής αιτίας αναγκάστηκαν να παρουσιαστούν. Ξαφνικά ο κήρυκας διαισθάνθηκε πως η αιτία είναι για να τον εξευμενίσουν.
Γυναίκες μεγαλόσωμες και μυθικές φοράν πολλά και μακριά φορέματα σαν αράχνες.Αλλά επιβλητικές και εκθαμβωτικές και δύο είχαν κατακόκκινα μαλλιά. Τον πλησίασαν αργά με έγνοια. Με μια πρόωρη αγωνία να τον εμποδίσουν και να απαλύνουν. Σέβονται τον κήρυκα αλλά τον υπονομεύουν. Διστακτικές περιφέρονται αυτές οι γυναίκες και μοιρασμένες να προφυλάξουν τον ουρανό. Να προστατεύσουν τους ανθρώπους από τον κήρυκα. Να αποβιβάσουν τον κήρυκα στους ανθρώπους. Να τον λογοκρίνουν και να προλάβουν την ταραχή του θεού γιατί με το ελάχιστο ο θεός τρομάζει. Να πραΰνουν την λύπη των ανθρώπων γιατί είναι φιλάνθρωπες και προστάτριες των ανθρώπων. Είναι δεισιδαίμονες και γνωρίζουν πως οι καταστάσεις των ανθρώπων έχουν τρομαχτικά ονόματα που ερεθίζουν το χάος. Το εξαγριώνουν και τότε αρχινάν να περιχύνονται τα καυστικά του αίματα. Η κατάσταση ετοιμασίας του κήρυκα και το επικίνδυνο όνομά της η Ετοιμασία. Η κατάσταση της αναγγελίας κι αυτό το όνομα Αναγγελία.
Η ΑΝΑΓΓΕΛΙΑ. Τότε η κόρη είπε με κόπο. Εθνική γυναίκα γιατί επάνω στο μέτωπό της έχει φυλαγμένο ένα θρύμμα από πόλη.Το μέτωπό της είναι υπερβολικά μεγάλο και φαλακρό. Στη μέση κι ανάμεσα στους στρογγυλούς λόφους του μετώπου είναι σκαλισμένο βαθιά. Άνοιγε και έβγαινε ένα κομμάτι από απλή πέτρα των χωμάτων είχε μπηχτεί εκεί και ήταν φυτεμένη. Όπως το τρύπημα αυτιών των κοριτσιών κι η πέτρα έδενε απαλά με το δέρμα και με το κόκκαλο κι όλο εκείνο το κεφάλι έμοιαζε με την Έφεσο. Θησαύρισμα από την ουσία λίθος κι είπε αγωνιώντας οι άνθρωποι δεν θα ενωθούν με τον κόσμο. Η γυναίκα αυτή πέθανε αμέσως!.
[Μια απροσδόκητη αναγέννηση φύσηξε απότομα πάνω από σφαγές λαών κι αδιάφορη για τις σφαγές. Θα παρουσιαστεί με τη βία όπως η καταστροφή σαν εξουσία δόξας. Εκεί που όλα τελειώναν των ανθρώπων προτού το τέλος ο κόσμος ετελείωνε αρχινώντας. Αλλά οι άνθρωποι αποστρέφονται αυτή την τελευταία Αναγέννηση. Σφαδάζουν και δοξάζονται υποφέροντας. Η αναίτια Αναγέννηση ανασηκώνει από κάτω τους ανθρώπους σαν στέψη λογχισμένων. Μια αφύσικη αναζωογόνηση θα τους διεγείρει. Αλλά η μοίρα των ανθρώπων αντιστέκεται. Η φύση τους συντρίβεται κι έτσι ρημαγμένη υψώνεται. Από τη σύμφυρση τέλους κι αρχής. Από την εναντίωση των ανθρώπων γεννιέται ο εξής αιώνας οι άνθρωποι όρθιοι- Γιώργος Χειμωνάς, αποσπάσματα από το βιβλίο ΟΙ ΧΤΙΣΤΕΣ]